بررسی توزیع فضایی توسعه پایدار در شهرستان های استان خوزستان

چکیده: هدف برنامه ریزی توسعه پایدار در سطح مناطق برقراری عدالت فضایی و توزیع متعادل امکانات و خدمات مختلف می باشد. از این رو برنامه ریزان از طریق تهیه برنامه های محرومیت زدایی سعی در کاهش شکاف ها و نابرابر یها و گسترش عدالت فضایی دارند. بنابراین توسعه در بعد فضایی زمانی می تواند در جهت پایداری قرار گیرد که بتواند راهکارهایی مشخص را برای تامین مطلوب و عادلانه نیازهای خدماتی ساکنان ارا ئه نماید. در این تحقیق تلاش شده تا با شناسایی الگوی توزیع فضایی توسعه در شهرستان های استان خوزستان به این امر پی برد که آیا این توسعه جهت گیری پایدار دارد یا خیر. روش تحقیق در این پژوهش از نوع بنیادی- کاربردی و از لحاظ روش مطالعه، توصیفی- تحلیلی می باشد که در آن از منابع آماری مختلف و همچنین نظرات کارشناسان استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان می دهد، توزیع فضایی توسعه در شهرستان های استان خوزستان در استای توسعه پایدار نمی باشد. بین شهرستان های استان نیز نابرابری و عدم تعادل شدید در توزیع فضایی توسعه حاکم می باشد.آزمون های آماری نیز نشان می دهند بین فاصله از مرکز و توسعه یافتگی ارتباط وجود دارد. به گونه ای که با فاصله گرفتن از اهواز بر میزان توسعه یافتگی شهرستان ها افزوده می شود همچنین بین شاخص های توسعه پایدار اختلاف اهمیت وجود دارد.